Overijssel

Tijdens een werkbezoek aan melkveehouders in noordoost Twente ontdekte SP Statenlid en landbouwwoordvoerder Sybren Gerlofsma naast het landschapsontsierende karakter van de vaak (te) grote stallen voor intensieve veehouderij een ander negatief neveneffect van vestiging van dergelijke bedrijven in een van oudsher agrarische omgeving.

Regelmatig komt er landbouwgrond vrij, omdat boeren stoppen vanwege slecht toekomstperspectief of door het ontbreken van opvolging. De gronden worden dan verkocht aan verschillende gegadigden, onder wie soms ondernemers in de intensieve veehouderij.
Omdat intensieve veehouderijen per definitie niet grondgebonden zijn, hebben ze bij nieuwe vestiging genoeg aan één kavel land om daar bedrijfsbebouwing te realiseren.
De overgebleven kavels zijn voor de naburige rundveehouderijen minder interessant. Wie wil er zijn vee laten weiden direct naast een intensieve veehouderij met zijn gezondheidsrisico’s als vrijkomende MRSA virussen?
De export van bomen en heesters voor siertuinen richting Duitsland is booming en daardoor kunnen en willen grotere boomkwekerijen geld neertellen.

In de omgeving van bijvoorbeeld Weerselo zijn steeds meer her en der verspreide velden met jonge boompjes waar te nemen. Strak in het gelid, weliswaar groen, maar beslist niet passend in het karakteristieke coulissen landschap, dat eeuwenlang gevuld werd door weiden en akkers met aanvullende veevoergewassen.

Gerlofsma: “Omdat het begrip landbouw steeds verder wordt opgerekt, is er volgens de bestemmingsplannen plaats voor zowel overlast biedende veefabrieken als voor allerlei landschapontsierende vormen van tuinbouw. Dit is beslist geen goede ontwikkeling. Bij de komende herziening van de Overijsselse omgevingsvisie zal dit aspect zeker dienen te worden meegenomen. Bij de inrichting van het landelijke gebied is er een extra argument om zeer kritisch te zijn ten aanzien van vestiging van niet-grondgebonden bedrijvigheid”.